این پست شامل پیام مقام معظم رهبری به اجلاس نماز در سال 1380 میباشد کهشامل نکات واقعاً زیبایی است.
15 / 6 / 80
بسم الله الرحمن الرحیم
انسان که از سوئى گاه مظهربرترین و زیباترین حقایق هستى است, از سوئى دیگر, گاه محل بروز زشتیها و پستیهاى بى همانند نیز میگردد.اگر درجائى و زمانى او را مظهرآگاهى و محبت وفداکارى یاخردمندى وآفرینندگى و پیشرفت در عرصه هاى تعالى, یا آیت شوق و شورو امیدمى بینیم, درجائى و زمانى دیگر او را دچار غفلت و کینه و خودخواهى,یا جهل و عادت ورکود, یاسستى و نومیدى و بدبینى مشاهده مى کنیم.
این عنصر با استعداد, مى تواند برترین موجودگیتى تا پست ترین پدیده هستى گردد.او مجهز به همه ابزارهاو زمینه هاىتعالى و تکامل معنوى و مادى, آفریده شده است.
سرشت او, نیک و راه نیکى به روى او باز است.خرد و قدرت برتصمیم گیرى و انتخاب,دوبال تواناى اویند.و رسولان الهى راهنمایان و امیددهندگان و کمک کنندگان به او.
اما او با این حال مى تواند تسلیم ضعفها و هوسها و خود خواهیها یا جهلها و غفلتها و عادتهاى خود شود و خود را از همه آن بشارتها و امیدها و معراجها محروم سازد.این همان است که آن را باید ((فسادپذیرى انسان))نامید و همان است که در عمر دراز بشریت و نیز در عمر هر یک از آحادبشر, بزرگترین مصیبت او و خطرناکترین تهدید او بشمار رفته است و میرود.
براى پیشگیرى و نیز درمان این آفت بزرگ,دین خدا ((ذکر))را به انسان آموخته است ذکر یعنى حقیقت را به یاد آوردن, خود را در برابر خدایافتن, به او گوش سپردن و به او دل دادن.
یعنى از دلمشغولیهائى که آدمى را اسیر وسوسه هوسها مى کند, یا میل به برترى جوئى و کین ورزى و آزمندى او را ارضا میسازد, خود را رها ساختن, یعنى او را از جهنمى که براى خود فراهم کرده است, به بهشت صفا و انس و بهجت و امن بردن.
ونماز با ترکیب هماهنگ دل و زبان و حرکت, نابترین و کاملترین نمونه و وسیله ذکر است.
انسان در زندگى شخصى اش, گاه براثر محنتها و شدت هاو مصیبتها ودرزندگى جمعى اش گاه با حوادث تحول آفرین مانند حرکت عمومى به سوى جهاد یا انفاق یا کمک به نیازمندان,به عامل ذکر نزدیک میشود, و گاه با سرگرمیهاى هوس آلود و غرق شدن در سرخوشى و اشرافیگرى و عیش بارگى, از آن دور میافتد عنصرى که میتواند درهمه این احوال او را به بهشت((ذکر)) نزدیک یا نزدیکتر کند,نماز است.
نماز در حالات آمادگى روحى, به آدمى عروج و حال و حضور بیشتر مى بخشد و در حالات غفلت و ناآمادگى, در گوش او زنگ آماده باش مینوازد و او را به آن وادى نورانى نزدیک مى سازد.
لذا نماز در هیچ حالى نباید ترک شود.درعین شدت و محنت, در بحبوحه میدان جهاد, در هنگام فراغ و آسایش وحتى در میان محیط لجنآلودى که انسان با هوسها و کینه ها و شهوت ها و خود خواهیها, پیرامون خود پدید آورده است نماز یک شربت مقوى و شفابخش است,باید آن را با دل و جان خود نوشید و از هر نقطه که در آن واقع شده ایم یک گام یا یک میدان به بهشت رضوان نزدیک شد.
ازاین روست که نه حى على الجهاد و نه حى على الصوم و نه حى على الانفاق, نگفته اند ولى در هر روز بارها سروده اند:حى على الصلاه.
دردوران انقلاب و جنگ تحمیلى, نماز ما رادر حرکتمان مصممتر و نیرومندتر میکرد,و امروز که خطر غفلت و عیش بارگى و آرزوهاى حقیر و تنگ نظرانه و عادتها و روزمرگیها ما را تهدید میکند, نماز به ما مصونیت مى بخشد و بن بستهاى پندارى را مى شکند و راه مارا روشن و افق را درخشان میسازد.
این تنها برگى از کتاب مناقب نماز است و همین براى به راه انداختن حرکتى جدىتر از گذشته میتواند انگیزه اى ژرف و کارآمد پدید آورد.
همه باید دراین حرکت بزرگ که شایسته است جهاد نامیده شود,خود را ملتزم و متعهد بدانند, علماى دین, روشنفکران,هنرمندان, جوانان, پدران و مادران و همسران,دارندگان منبرها و رسانه ها, نویسندگان و بیش از همه مسئولان بخشهاى حکومتى مانند, وزارتهاى آموزش و پرورش,علوم و فنآورى, ارشاد,صدا و سیما, سازمانهاى تبلیغاتى,مراکز تولید سینمائى, پژوهش گاهها, مدیرانى که نیروى انسانى کلانى در قبضه امرو نهى آنهایند, مانند, نیروهاى مسلح, وزارتخانه ها, کارگاهها,دانشگاهها و مدارس, وسایل حمل و نقل و غیره و غیره.
اینان هریک به گونه اى میتوانند و میباید دراین حرکت همگانى سهیم گردند و نقش ویژه خود را بگزارند .
این کار با سهل انگارى و کم همتى به سرانجام خود نمى رسد.از برترین شیوه ها و فنى ترین و هنرىترین ابزارها باید بهره گرفته شود.
نمایش نماز جماعت مهجورى با جمع معدودى آنهم از فرسودگان بى نشاط,ترویج نماز جماعت نیست, همچنانکه پخش صداى اذان از رسانه هاى صوت و تصویر کافى نیست.
جوانهاى ما هزاران صف جماعت پرشور و حال در سراسر کشور تشکیل میدهند, مردم زیادى از آنان که فیلمهاى سینمائى در گزارش واقعیتهاى زندگى آنان ساخته میشود, اهل نماز و نیاز و تهجدند , حنجره هاى بسیارى از روى ایمان و تعبد در هنگام اذان,صدا به این سرود معنوى بلند میکنند,گروههاى انبوهى در هنگام نماز از کار روزانه دست کشیده به مسجد رومىآورند, اینها میتواند در ساختهاى هنرى, چهره ىزیبا و ترغیب کننده ى این فریضه نجات بخش را به همه نشان دهد.
در دانشگاهها و دیگر مراکز انسانى انبوه, مسجد میتواند جایگاه امن و صفا باشد و امام جماعت, غمگسارى و راهنمائى و همدلى را درکنار اقامه نماز,درآن مهبط رحمت و هدایت الهى به نمازگزاران هدیه کند.
مجامع دانشجوئى ودانش آموزى در آن صورت, جذابترین مرکز تجمع خود را مسجد دانشگاه و مدرسه خواهند یافت و پایگاه تقوا , پایگاه فعالیت جوانان خواهد شد.
به مدیران آموزش و پرورش و علوم یادآورى میکنم که سهم مسجدسازى و مسجدپردازى باید در اعتبارات فعالیتهاى فوق برنامه,در ردیف اول و بیش از سهم دیگر بخشهاى این سرفصل باشد.
هجرت هفتگى روحانیون مستقردرمراکز نظامى و غیره, به روستاهاى همسایه این مراکز از توصیه هاى پیشین من است که برآن تاکید میورزم, همچنین فراهم ساختن فضاى مادىو معنوى براى اقامه نماز در بوستانها و گردشگاهها و نمایشگاهها و امثال آن.
امامان محترم جماعت اگر خود براثر کهولت و غیره نمى توانند وظیفه رابطه و انس و راهنمائى را براى نمازگزاران بویژه جوانان فراهم کنند, در کنار خود فضلاى جوان و پرنشاط رابه کارگیرند و آنان را در کار با خود شریک سازند.
نمازهاىجمعه باید پایگاه جذب و نصیحت و تعلیم باشد.
امامان محترم جمعه با کمک برگزارکنندگان مراسم نماز, همه سعى خود را دراین جهت مبذول دارند.
خدارا سپاس که محیط عمومى کشور,محیط ذکر و نماز و معنویت است و خدارا سپاس که خیل عظیمى از مردم ما بویژه جوانان با نماز و نیاز, پیوندى روحى و عاطفى و عقلانى دارند.
لیکن این همه باید گامهاى نهائى شمرده نشود و بیش از گذشته تلاش عالمانه ومدبرانه و نازک اندیشانه دراین رویکرد به کار رود.
لازم میدانم از همه کسانى که این راه را دلسوزانه گشوده و پیموده و براى آینده ى آن برنامه ریزى کرده اند صمیمانه سپاسگزارى کنم, بویژه از روحانى پرهیزگار و پارسا و پرانگیزه جناب حجه الاسلام قرائتى که حقا دراین کار برگردن همه ما حقى بزرگ دارند.
رحمت خدا و توجه حضرت بقیه الله ارواحنافداه را براى ایشان و همگان مسئلت میکنم.
والسلام علیکم و رحمه الله
سید على خامنه اى
15 / 6 / 80